Pedagog szkolny mgr Barbara Ciepły
rok szk. 2023/2024
Poniedziałek 7.45 - 8.30
9.25 - 10.00
10.30 - 12.10
Wtorek 8.30 - 10.10
Piątek 8.00 – 11.20
Pedagog specjalny mgr Magdalena Nitka
Poniedziałek 11.30 – 13.55
Czwartek 7.30 – 12.00
Piątek 12.15 – 13.20
Psycholog szkolny Katarzyna Wal (od 26.02.2024)
Wtorek 7.45 – 10.15
Piątek 7.45 – 13.45
Uczniu, zwróć się do pedagoga, gdy:
znajdujesz się w trudnej sytuacji problemowej, nie wiesz jak ją rozwiązać,
dokucza Ci samotność, chciałbyś z kimś porozmawiać,
nie znajdujesz porozumienia z nauczycielem, rodzicem,
jesteś pełen pomysłów i chcesz się nimi podzielić,
chciałbyś pomóc innym i nie wiesz w jaki sposób.
DLACZEGO ZADAJEMY PRACĘ DOMOWĄ ?
Praca domowa jest drugą po lekcji formą pracy dydaktyczno-wychowawczej, która nie może być spełniona (głównie ze względów czasowych) w czasie zajęć w szkole.
Celem pracy domowej jest::
utrwalenie i pogłębienie wiadomości ucznia;
pobudzenie jego zainteresowań;
rozwijanie samodzielności myślenia i posługiwania się wiedzą;
wzbudzanie pragnienia wiedzy, chęci uczenia się, zrozumienia czegoś, zdobycia określonych kompetencji;
rozwijanie samodzielności myślenia i działania, umiejętności samodzielnego realizowania zadań, według własnych pomysłów i przez siebie kontrolowanych;
rozwijanie sprawności w uczeniu się przez stosowanie różnych technik oraz racjonalną organizację pracy;
kształtowanie nawyków systematycznego, dokładnego i chętnego podejmowania zadań;
rozwijanie inicjatywy, pomysłowości, zdolności twórczych;
budzenie pozytywnych emocji, wiary we własne siły, możliwości, pozytywnego stosunku do nauki;
Nauka domowa w klasach I-III nabiera szczególnego znaczenia jako przygotowawczy etap do późniejszego samokształcenia. Wdrażanie do samodzielnej pracy już od pierwszych dni w szkole uzasadnione jest tym, że dziecko musi opanować nawyk samodzielnej pracy, podstawowe umiejętności uczenia się, umiejętność korzystania z różnych źródeł wiedzy i inne umiejętności przydatne w procesie samokształcenia.
Nauka domowa może przekształcić budzone na lekcji zaciekawienie i zainteresowania uczniów
w zainteresowania i zamiłowania pozaszkolne, które umożliwią im wyjście poza stereotypowy zbiór zadań
i ćwiczeń utrwalających oraz pozwolą na uzupełnianie, pogłębianie i wzbogacanie wiedzy własnym wysiłkiem.
Nauka domowa może umożliwić rozwój różnego rodzaju pasji, które nie powstały
w czasie nauki szkolnej. Ta funkcja ma szczególne znaczenie ze względu na uczniów słabszych, którzy dzięki temu, że w zajęciach szkolnych zostaną wykorzystane ich pozaszkolne zainteresowania, lepiej będą motywowani do nauki i podejmowania działań samokształceniowych.
Uczniom potrzebna jest taka wiedza, która może być wykorzystywana w różnych sytuacjach zmieniającego się wciąż otoczenia przyrodniczego, społecznego i kulturowego. Potrzebne są im takie umiejętności, które będą przydatne w uczeniu się przez całe życie.
Jak pomagać dziecku w odrabianiu pracy domowej?
Wykonywanie prac domowych wymaga od uczniów samodzielności, doświadczony nauczyciel bez większego trudu rozpozna prace niesamodzielne. Prace domowe odrabiane przez rodziców lub rodzeństwo, łatwo zidentyfikować po stylu, doborze wyrazów, układzie treści, metodzie rozwiązania itp.
Wyręczanie dzieci podczas odrabiania prac domowych przynosi zgubne skutki, bowiem dziecko uczy się nieuczciwości, często domagając się od nauczyciela nagrody
w postaci wysokiej oceny za pracę wykonaną przez innych. Niekiedy wyrazem troski rodzicielskiej o sukces szkolny dziecka jest wyręczanie go w wykonaniu zadań. Rodzice są świadomi nieuczciwości takiego postępowania, które pozwala dziecku zbierać laury za prace wykonane cudzymi rękami i przyzwyczaja je do unikania większego wysiłku.
Zdecydowana większość uczniów wie, że prace należy wykonywać samodzielnie
i konsekwentnie stosuje tę zasadę w praktyce. Tylko bowiem własny wysiłek intelektualny dziecka w procesie kształcenia może owocować trwałością wiedzy, jej operatywnością, umiejętnością rozwiązywania problemów oraz pokonywania trudności w różnych sytuacjach życiowych.
Pomoc rodziców (lub starszego rodzeństwa) sprowadza się do:
wyjaśnienia tego, czego dziecko nie rozumie;
podpowiadania co należy zrobić;
zalecania dodatkowych ćwiczeń ułatwiających wykonanie zadania;
odpytywania dziecka.
Czasami dziecku wystarczy obecność kogoś bliskiego podczas odrabiania lekcji. Wówczas czuje się ono pewniej i bezpieczniej, pracuje szybciej i staranniej.
Bardzo często przyczyną niestarannego odrobienia zadania domowego, jest nieumiejętność przeprowadzenia przez dziecko samodzielnej kontroli wyników uczenia się. Dzieci często tłumaczą nauczycielowi, że przecież uczyły się, powtarzały zadany materiał. Bez kontroli ze strony rodziców, czy też starszego rodzeństwa, nie mają one jednak pewności, że materiał został należycie przyswojony i zapamiętany.
Dość często popełnianym przez rodziców błędem jest zbyt szybkie objaśnianie dziecku zadania, zanim ono samo podejmie próbę zastanowienia się nad problemem, już uzyskuje pomoc. Taki nadmiar troski hamuje rozwój samodzielności
Co wpływa na efektywność pracy domowej ucznia?
„Na wszystko jest swój czas”- jeżeli dziecko przystępuje do odrabiania lekcji bezpośrednio po powrocie ze szkoły, będzie pracowało dłużej i mniej efektywnie.
W czasie odrabiania lekcji ważne jest, aby stworzyć dziecku odpowiednie warunki zewnętrzne:
w otoczeniu powinien panować ład i porządek,
w pokoju powinna panować cisza,
biurko musi być prawidłowo oświetlone (źródło światła ustawione po lewej stronie, trochę z tyłu, najlepiej, gdy światło jest rozproszone o odpowiednim natężeniu).
Bardzo ważne jest, aby w domu panowała pogodna atmosfera sprzyjająca pracy umysłowej. Dziecko, które zasiada do pracy ze złym nastawieniem psychicznym, pracuje mniej efektywnie, dłużej wykonuje określone czynności i nie może skupić uwagi. Nauka domowa ucznia powinna zatem być odpowiednio zorganizowana, wówczas przynosi lepsze rezultaty, rodzice muszą stworzyć odpowiednie warunki i zapewnić swoim dzieciom odpowiednią opiekę i pomoc, rolą zaś nauczyciela pozostaje taki dobór zadań, które będą sprzyjały realizacji celów pracy domowej .
